Afgerond in 2011
Projectduur: 4 jaar
Projectleider: P. P. M. van Zuijlen – Rode Kruis Ziekenhuis
Doel
1. Evalueren van de klinische waarde van de skin stretching techniek voor de behandeling van acute brandwonden en littekens.
2. Vergroten van kennis over de werkingsmechanismen van huidoprekking.
Achtergrond
De overlevingskans van ernstige brandwondenslachtoffers is aanzienlijk verbeterd en dus zullen steeds grotere brandwonden behandeld moeten kunnen worden. Huidtransplantaten zijn momenteel de beste behandeling, maar deze geven vaak een lelijk en stug litteken. Vaak zijn daarna operaties noodzakelijk om problematische littekens te corrigeren. Skin stretching (huidoprekking) is een ‘slimme’ en veilige techniek waarbij omliggende gezonde huid opgerekt wordt om de wond te dichten. Als de oprekmethode lukt dan is er geen huidtransplantaat nodig en is het uiteindelijke litteken veel kleiner.
Methode
Tijdens deze studie wordt onderzocht of deze skin stretch techniek daadwerkelijk meerwaarde heeft voor operaties van acute brandwonden en brandwondenlittekens. Patiënten die voor een dergelijke operatie in aanmerking komen en die genoeg oprekbare gezonde huid rondom de wond of het litteken hebben worden voor de studie gevraagd. Voor de operatie wordt ‘geloot’ welke techniek gaat plaatsvinden. Na drie en twaalf maanden worden de littekens beoordeeld door een onafhankelijke beoordelaar. Er wordt gekeken naar grootte, kleur, elasticiteit en dikte van de littekens. Ook wordt de patiënt gevraagd naar zijn/haar mening. In een laboratoriumstudie willen we vaststellen wat er gebeurt in de huid tijdens oprekking. Hiervoor wordt de huid van tien patiënten gebruikt, die verwijderd wordt na een buikwandcorrectie. Met moderne middelen (videomicroscopie, morfometrie en electronenmicroscopie) kan vastgesteld worden wat er gebeurt in de huid tijdens het oprekken.
Beknopte samenvatting van de resultaten
Er werd gevonden dat met behulp van de huidoprektechniek littekens veel vaker in één keer verwijderd konden worden dan met de standaardtechniek. Dit betekent voor patiënten dat dit een extra operatie kan besparen. Op de lange termijn bleken de littekens die resteerden na de huidoprektechniek en na de standaardbehandeling van dezelfde kwaliteit. Voor het direct sluiten van acute brandwonden bleek de huidoprektechniek slechts geschikt voor een beperkte groep patiënten. Het positieve effect van huidoprekken werd niet onomstotelijk aangetoond.
Conclusies
Concluderend laten de resultaten een positief effect zien van deze huidoprektechniek als hulpmiddel bij het sluiten van wonden nadat grote littekens verwijderd zijn. De techniek blijkt veilig en efficiënt bij het chirurgisch verwijderen van brandwondenlittekens. Voor het gebruiken van huidoprekking bij acute brandwonden moet eerst nog verder onderzoek verricht worden voordat dit als standaardbehandeling toegepast kan worden.