Afgerond in  2017

Projectduur: 4 jaar

Propjectleider: P.P.M van Zuijlen / Rode Kruis Ziekenhuis

Beknopte samenvatting van de resulatten

De afgelopen 20 jaar heeft een grote verandering plaats gevonden binnen de brandwondenzorg. Een aantal verbeteringen binnen de acute brandwondenzorg heeft ervoor gezorgd dat de sterfte van patiënten met brandwonden aanzienlijk is gedaald. Als positief gevolg hiervan is er nu meer ruimte om te focussen op uitkomstmaten zoals littekenkwaliteit en kwaliteit van leven.

Een van de belangrijkste eerste stappen binnen de behandeling van brandwonden is het bepalen van de ernst of ‘diepte’ van de brandwond. Door het vaststellen van de diepte kan antwoord gegeven worden op de vraag: “zal deze wond genezen door middel van conservatieve behandeling (met verbandmiddelen) of is een chirurgische behandeling (met huidtransplantaties) nodig om de wondgenezing te bevorderen en daardoor de uiteindelijke littekenkwaliteit?”

In dit onderzoeksproject zijn verschillende meetapparaten getest om vast te stellen of de apparaten van toegevoegde waarde kunnen zijn voor het bepalen van brandwonddiepte. Wij hebben ons met name gericht op laser Doppler imaging (LDI) en thermografie. LDI is een meetinstrument dat de doorbloeding meet en op dit moment is het de best beschikbare techniek. Dit bleek uit een studie waarin we alle meetapparatuur voor het bepalen van de ‘diepte’ van brandwonden op een rij hebben gezet. Vervolgens zijn er twee klinische studies naar de bruikbaarheid, betrouwbaarheid en validiteit van thermografie camera’s verricht. Dit zijn camera’s die de temperatuur van de brandwond meten en daardoor mogelijk indirect informatie geven over de ernst van de brandwond. Het bleek dat de camera’s erg handzaam zijn en een stuk goedkoper dan LDI. Daarnaast is thermografie ook een betrouwbare techniek. Mogelijk kunnen de camera’s in de toekomst worden ingezet in het Brandwondencentrum.

Naast het meten van brandwonden zijn er ook studies uitgevoerd waarbij verschillende aspecten van littekens werden gemeten. In een van de studies lag de nadruk op het meten van de roodheid, omdat dit vaak een storend en opvallend aspect van het litteken vormt. Er zijn 4 meetinstrumenten getest en uiteindelijk kwam naar voren dat roodheid zowel met een kleurenmeter als met het blote oog (d.w.z. met gebruik van een litteken scoringsschaal) goed gescoord kan worden en dat deze scores overeen komen.

Tevens zijn littekens vaak dik of verheven. Vanwege deze opmerkelijke dikte zijn behandelingen veelal gericht op het afvlakken van het litteken. Hierdoor is volume een belangrijke littekeneigenschap om te beoordelen. Tot op heden was er geen meetinstrument beschikbaar om het volume op een niet-invasieve manier vast te stellen. Een van de studies liet zien dat driedimensionale (3D) stereofotogrammetrie gebruikt kan worden om het littekenvolume kwantitatief te meten. Tot slot is er onderzoek gedaan naar een ‘hightech’ meetinstrument (optische coherentie tomografie) dat informatie kan weergeven over collageen. Het collageen is een eiwit in het bindweefsel van littekens en de eigenlijke veroorzaker van de dikte en stugheid. Daarom kan het van grote waarde zijn om collageen te meten. De techniek is nu nog erg complex, maar in de toekomst zal blijken of de techniek ook in de klinische dagelijkse praktijk toegepast kan worden.

print