Gestart in 2014

Projectleider: A.E. Ghalbzouri – LUMC

Achtergrond

De genezing van ernstige brandwonden gaat in ongeveer driekwart van de gevallen gepaard met de vorming van verdikte littekens (hypertrofische littekens), die ontsierend zijn en tot bewegingsbeperking van ledematen (contracturen) kunnen leiden. De behandeling hiervan is problematisch en schiet vaak tekort; na chirurgische behandeling treedt namelijk vaak opnieuw vorming van hypertrofische littekens op. Nieuwe inzichten in de biologie van littekenvorming en nieuwe mogelijkheden om gericht de functie van eiwitten met oorzakelijke rol in dit proces te remmen (‘targeted’ therapie) bieden uitzicht op een betere behandeling van dit medisch probleem.

Doelstelling(en)

Deze studies zijn erop gericht om de effecten van een nieuw geneesmiddel en een vorm van gentherapie (exon skipping) op hypertrofische littekens vast te stellen, zodat deze behandeling door patiënten met littekens van brandwonden toegepast kan worden. Het geneesmiddel en de gentherapie remmen beide eiwitten in de cel (TGF-receptoren) met een essentiële rol bij de vorming van littekens. Het zou hierbij gaan om lokale toediening van het geneesmiddel in het litteken. In andere ziekten waarbij er verdikking van het bindweefsel optreedt is deze aanpak onlangs succesvol gebleken.

Onderzoeksvra(a)g(en)

De vragen die dit onderzoek zal beantwoorden zijn onder meer: hoe effectief is behandeling met geneesmiddel en gentherapie bij de preventie en behandeling van hypertrofische littekens? En hoe kunnen we met behulp van de onderzoeksmodellen die we hiervoor ontwikkeld hebben deze behandeling optimaliseren zodat deze behandeling in de zorg voor patiënten met hypertrofische littekens na brandwonden kan worden toegepast?

Methoden

Om deze vragen te onderzoeken zullen wij van littekenweefsel van brandwonden patiënten gebruik maken dat in het laboratorium verder wordt gekweekt. Deze litteken kweekmodellen zullen worden behandeld met nieuwe geneesmiddelen (bijv. SB421547) en met gentherapie, beide gericht tegen de genoemde TGF-receptoren. De effecten van deze behandelingen worden vervolgens onderzocht met behulp van een geavanceerde microscopische methode (muti-photon imaging) die de vorming en afbraak van bindweefseleiwitten zoals collageen precies kan meten.

Verwachte resultaten

Met dit onderzoek verwachten we nieuwe behandelmethoden (‘targeted’ therapie, gentherapie gericht op TGF-receptoren) voor de behandeling van patiënten met hypertrofische littekens door ernstige brandwonden te onderzoeken en geschikt te maken voor behandeling van hypertrofische littekens bij patiënten. Indien effectief, zoals bij andere ziekten met toegenomen bindweefselvorming onlangs getoond is, dan zou het een waardevolle behandeling voor patiënten met deze aandoening vormen.

print