Afgerond in 2019

Projectduur: 14 maanden

Projectleider: Paul P. M. van Zuijlen – Vereniging Samenwerkende Brandwondencentra Nederland

Jaarlijks worden duizenden mensen getroffen door brandwonden. Een groot percentage van brandwonden ontstaat in het gezicht. Brandwonden tasten niet alleen de huid aan, maar ook belangrijke onderliggende structuren zoals kraakbeen. Belangrijke kraakbeenstructuren in het gezicht zijn voornamelijk de neus en oren. Omdat kraakbeen niet doorbloed is, is het herstel vaak slecht en gaat veel kraakbeenweefsel verloren. Hierdoor ondervinden brandwondpatiënten niet alleen cosmetische problemen, maar ook functionele problemen zoals het dragen van een bril. Huidige reconstructie methoden zoals Medpor (een poreus polyetyleen) en autoloog ribkraakbeen zijn inadequaat in vorm, functie en kwaliteit en brengen risico’s met zich mee zoals infectie en comorbiditeit. Weefselregeneratie kan daarom een grote bijdrage leveren aan het maken van nieuw en persoonlijke kraakbeenstructuren. Eerdere studies laten zien dat verschillende cellen gebruikt kunnen worden om elastisch kraakbeen te regenereren. Daarnaast is het bekend dat met behulp van 3D printen en medische fotografie een structuur in een bepaalde vorm geprint kan worden. Eerder onderzoek van onze onderzoeksgroep richtte zich voornamelijk op het maken van kraakbeen het creëren van een goede 3D geprinte omgeving voor de cellen. Onze onderzoeksgroep heeft verschillende kraakbeencellen geïsoleerd en deze gecombineerd met verschillende typen steigers. Ondanks veelbelovende resultaten, lijkt een 3D geprint oor/neus in de kliniek nog toekomstmuziek. Een belangrijk probleem bij ontwikkelen van kraakbeen in het lab is het verkrijgen van de juiste mechanische stevigheid. Dusver heeft nog geen steiger precies de stevigheid van natuurlijk kraakbeen kunnen nabootsen. Het gebruiken van donorkraakbeen als steiger zou een mogelijke uitkomt kunnen bieden, aangezien dit alle noodzakelijke eigenschappen bevat. Daarnaast bieden gedecellulariseerde kraakbeen steigers een 3D extracellulaire matrix die geen immuun respons veroorzaakt door de afwezigheid van cellulaire antigenen. Het doel van onze studie is om “leeg” donorkraakbeen zonder cellen te gebruiken als steiger, zodat dit kan functioneren als implantaat om cellen van de patiënt aan toe te voegen voor aangezichtsreconstructie.

 

Resultaten: Dit project heeft aangetoond dat het mogelijk is om volledig dikte a-cellulaire steigers te ontwikkelen van oor kraakbeen, en dat na de-cellularisatie deze steigers hun oorspronkelijke macroscopische vorm behouden. Daarnaast is aangetoond dat het natieve collageen intact blijft en dat elastine succesvol is verwijderd. We hebben nog niet kunnen aantonen wat de mechanische eigenschappen van deze constructen zijn en of re-cellularisatie mogelijk is.

print