Nieuwe inzichten in de behandeling van brandwonden en perspectieven voor de verbetering van de kwaliteit van leven van brandwondenpatiënten. Dat waren de aanknopingspunten van de promotie van Kelly Kwa. Woensdag 6 oktober promoveerde zij aan de Universiteit Leiden op haar onderzoek naar de werking van enzymatische debridement en de impact van jeuk bij brandwondenpatiënten.
Om de acute wondbehandeling bij patiënten met diepe brandwonden te optimaliseren, deed Kwa onderzoek naar de effectiviteit van verschillende debridement technieken. Debridement is het (chirurgisch) verwijderen van aangetast weefsel om zo de wondgenezing te stimuleren en littekenvorming te minimaliseren. Er zijn meerdere methodes voor debridement, maar uit het onderzoek van Kwa en haar collega’s bleek dat er geen overtuigend bewijs is voor de keuze voor één type debridement techniek.
Om op dit resultaat voort te bouwen, deed Kwa ook onderzoek naar de effectiviteit na gebruik van het enzymatische debridement genaamd NexoBrid (NXB). Eerdere studies toonden aan dat dit een positief effect heeft op behandeling van brandwonden, maar lange termijn resultaten ontbraken. Uit de analyses bleek dat voor patiënten met diepe brandwonden op hun handen, de behandeling met dit type debridement een significante verbetering opleverde in littekenkwaliteit en kwaliteit van leven. Daarbij toonde haar onderzoek ook aan dat enzymatische debridement niet werkzaam is in brandwonden die worden veroorzaakt door heet water onder een bepaalde temperatuur (<70 graden).
Wanneer na het debridement van diepe brandwonden de huid niet snel genoeg geneest, is er een huidtransplantatie nodig. Patiënten worden dan geconfronteerd met extra operaties en een langer behandeltraject. Jeuk is veel voorkomend probleem na brandwonden en een van de meest voorkomende bijwerkingen na huidtransplantaties. Jeuk heeft een groot negatief effect op de kwaliteit van leven. Om ook op dit gebied nieuwe inzichten te bieden, deed Kwa onderzoek naar onder andere verschillende methoden om jeuk te meten, de invloed van acute stress symptomen en de behandeling van jeuk bij deze groep patiënten.
Uit de analyses bleek dat er meerdere significante voorspellers zijn voor het hebben van jeuk tot 18 maanden na het ongeluk. Dit waren onder andere jongere leeftijd, het ondergaan van een huidtransplantatie en het hebben van acute stress symptomen. Tevens concludeerde Kwa dat het gebruik van doxepine-crème niet effectief is in het verminderen van jeuk bij brandwondenpatiënten.
Het onderzoek van Kwa zorgde voor diverse vernieuwende inzichten in de behandeling van brandwonden, maar ook hoe deze impact hebben op het leven van de patiënt met brandwonden. De bemoedigende resultaten over het inzetten van enzymatische debridement in de behandeling van ernstige brandwonden, bieden aanknopingspunten voor verder onderzoek. Volgens Kwa is er stap in de goede richting gezet, maar bevinden we ons pas aan het begin van het pad naar een littekenvrije toekomst.